Egg-Bag
Jaartal: 2021
Materiaal: blauwsteen
Afmetingen: H270 x 100 x 100 cm
Locatie: O.C. De Kleine Beer, Beernem
Egg-Bag
Ooit verhuisde ik een steen van ergens naar een andere plaats; naar die plek, mijn plek waar ik leef, woon, liefheb, geliefd word.
De plek waar ik werk voor hen die ik liefheb.
Zes ton geologisch gevormde materie, een splinter uit een stuk korst van onze aarde. Een blok, blauwe hardsteen.
Vele jaren vertoefde ik in de onmiddellijke nabijheid van die steen, liep er voorbij en keek ernaar.
Ik heb ermee gepraat zonder een enkel wederwoord. En veel betast.
Net zolang tot ik tot het besef kwam dat die steen naar mij gekomen was, omdat hij mij nodig had.
Wordt het onderhandelen? Moet ik beitels smeden en slijpen, slijpschijven en persluchthamers bovenhalen? Welke duivelse krachten en machten laat ik hierop los? Of wordt het eerder een verleidelijk spel van geven en nemen?
Ontdoen van het overtollige, nodig om tot de essentie te komen, in denken en in handelen.
Ont-luiken, ont-wikkelen, ont-hullen, ont-bolsteren.
Bevrijden en vol spanning uitkijken naar wat omsluierd is.
De oervorm… het ei.
Nog voor er ook maar één handeling gesteld is, zie ik het ei… ingekapseld in een rechtopstaand figuur. Deze draagt het ei op en in zichzelf als een rugzak die zijn rug doorboort tot dwars door zijn borst. Is het een last, een gezwel, of is het toch ook de oorsprong van een nieuw leven?
Het ei… diepste kern van het individu, symbool van levensenergie en het alles bevattend begin van leven… vóór het geboren worden.
Vragend staart mijn figuur naar boven, afhangende armen zonder handen, machteloos en onzeker schuifelend voorbij alle hindernissen, tot aan de afgrond.
Het laatste moment om te beslissen. Of vallen?
Ontdoen van het overtollige…
Egg-Bag, je hield me jouw beeld voor ogen.
Terwijl ik nog op zoek was naar een antwoord, met een rugzak, die ik voelde tot in mijn borst, schuifelend over hindernissen tot aan de afgrond.
Het is nú de tijd, om dat beeld te verhuizen.
Karel
Beernem maart 2021
